Tematy związane z dzisiejszą tenisową młodzieżą cieszą się dużym zainteresowaniem, ponieważ wyraźnie żyjemy w takich czasach, gdzie w moim odczuciu trenerzy i rodzice nie do końca sobie radzą z młodymi adeptami białego sportu. Dlatego też powstał pomysł na wpis, aby trochę ułatwić pracę zarówno zawodnikom, trenerom jak i rodzicom.

Jestem niezmiernie wdzięczy z faktu, że biegle znam język hiszpański. Nauczyłem się go w Hiszpanii, gdzie mieszkałem przez ponad 3 lata w akademii tenisowej Juana Carlosa Ferrero. Napisałem też maturę z tego, jakże łatwego do nauczenia się języka. Według mnie hiszpański jest dużo łatwiejszy od angielskiego. Szczególnie jeśli chodzi o wymowę i gramatykę. W tym jakże pięknym języku jest zapisanych wiele mądrości tenisowych. W końcu tenis jest znacznie bardziej rozwinięty w krajach hiszpańskojęzycznych, porównując się do tego, co mamy w Polsce. Korzystając z faktu znajomości języka hiszpańskiego mam dostęp do wielu treści, których nie sposób znaleźć w naszym ojczystym języku. Poniżej przetłumaczony tekst ze strony na Facebooku “La Presión”:

Jak rozwijać swoją odpowiedzialność?

Wpajanie profesjonalnej postawy u graczy poniżej 18 roku życia, to długi proces, który trwa wiele lat i jest to zadanie, które musi być wykonywane zarówno przez trenerów jak i rodziców. Wspieranie odpowiedniego nastawienia powinno rozpocząć się od momentu, w którym dziecko rozpoczyna naukę tenisa. Zwiększanie obowiązków u gracza, będzie rozwijać pewność siebie i niezależność. Zakres obowiązków i zadań, które zostaną przypisane do gracza muszą być ustosunkowane do ich wieku.

Gracze poniżej 12:

  • są odpowiedzialni za przygotowanie swoich rzeczy, np. odpowiednie ubieranie się;
  • sprzątają własny pokój (w domu, w akademii tenisowej czy na turnieju);
  • potrafią spakować do torby tenisowej wszystko to, co jest niezbędne (rakiety, koszulka, buty, woda, owijki, ręcznik itp);
  • odpowiednio odżywiają się (unikają napojów gazowanych, słodyczy, tłustych posiłków, fast foodów itp);
  • są punktualni;
  • znają podstawowe zasady w tenisie.

Gracze poniżej 14:

  • wykonują właściwą rozgrzewkę przed treningiem i meczem, nie zadają już zbędnych pytań podczas jej wykonywania i trener nie musi tego kontrolować;
  • posiadają dobre nawyki dotyczące reżimu przyjmowania płynów i odpowiedniego pożywienia przed meczem;
  • szanują decyzję sędziego, nawet jeśli jest krzywdząca;
  • są odpowiedzialni za to, aby dawać swoje rakiety do naciągnięcia;
  • są w stanie znaleźć partnera deblowego bez pomocy trenera.

Gracze poniżej 16:

  • koncentrują się na stałej jakości i intensywności treningów, zawsze dają z siebie wszystko;
  • śpią tyle godzin, ile to jest potrzebne (najlepiej 8), unikają kładzenia się spać z telefonem w ręku prowadząc liczne konwersacje, odpowiedni odpoczynek to też trening;
  • zachowują kontrolę emocjonalną podczas treningu, sparingu czy meczu turniejowego;
  • wykonują rutynowe rozciąganie po treningu czy meczu;
  • nie dają z góry, ani jednej piłki jako przegranej, walczą do końca;
  • wiedzą czym się charakteryzują poszczególne rozgrywki (Tennis Europe, ITF Juniors, Futures, Challenger, ATP, etc.) oraz znają zasady, systemy klasyfikacji oraz kiedy i gdzie należy się zgłosić/odgłosić i zweryfikować do turnieju w grze pojedynczej, podwójnej czy zapisać się na listę lucky loser;
  • wiedzą kiedy mają rozegrać następny mecz, pilnują wyniku na korcie po którym mają rozegrać mecz;
  • są w stanie ocenić własną skuteczność w meczu.

Poprzez stopniowe zwiększanie odpowiedzialności młodych zawodników jest wzmacniana  ich niezależność, pewność siebie i zwiększa się ich tolerancja na frustrację. Rodzice i trenerzy powinni pomóc graczom wykonać wszystkie wyżej opisane zadania i wskazówki. Należy dążyć do tego, aby zawodnik był coraz bardziej samodzielny i niezależny. Pamiętaj, że zawodnik wchodzi sam na mecz i musi nauczyć się odpowiedzialności za swoje czyny, bo jeśli nie, to stworzymy wieczne dziecko, które zawsze znajdzie wymówkę dla swoich słabych występów.

Dlaczego warto rywalizować?

Bardzo ważne jest, aby trenerzy i rodzice zdali sobie sprawę, że konkurencja nie jest złą rzeczą. Generalnie problemem jest reakcja rodziców i trenerów na słabe rezultaty. Gracze nie powinni unikać grania sparingów czy meczów w turniejach lub uciekać od swoich przeciwników. Jeżeli na początku współzawodnictwa rozgrywa się niewiele turniejów, to zawodnicy będą musieli stawić czoła większej presji. Z drugiej strony, gdy uczestniczy się w wielu turniejach, presja i stres z tym związany, będzie mniejszy i rozgrywanie meczów stanie się czymś naturalnym i rutynowym.
Jeśli gracz chce osiągnąć wysoki poziom, to musi cieszyć się ze stawiania czoła różnego rodzaju wyzwaniom w postaci rywalizacji i zdać sobie sprawę, że w niektóre dni się wygrywa, a w inne przegrywa. Ważną rzeczą jest to, aby gracze zawsze dążyli do dania z siebie 100% we wszystkich swoich meczach. Należy zaszczepić odpowiedzialność, tolerancję na frustrację oraz przekazać wszelkie potrzebne narzędzia, żeby ukształtować silnego i wytrzymałego psychicznie profesjonalistę.
Pamiętaj, żeby młodzi gracze nie unikali rywalizacji w turniejach w swojej kategorii. Łatwiej się gra, kiedy nie oczekuje się wygranej grając na przykład w wyższych kategoriach ze starszymi zawodnikami czy w turniejach zawodowych, a co za tym idzie nie ma presji, ponieważ w przypadku porażki zawsze można sobie wytłumaczyć, że przegrałem z kimś starszym. Chodzi o to, że trudniej grać dobrze, kiedy trzeba wygrać, dlatego trzeba też się uczyć radzić z presją grając z równieśnikami czy z młodszymi.

Roczne zalecenia meczowe w zależności od wieku:

11 – 14 lat: od 60 do 70 pojedynczych meczów i do 25 gier deblowych.
14 – 17 lat: 70 do 80 pojedynczych meczów i od 30 do 50 gier deblowych.
17 – 18 lat: od 80 do 90 pojedynczych meczów i od 35 do 55 gier deblowych.
18 – 20 lat: od 80 do 90 pojedynczych meczów i 50 gier deblowych.

Źródło:
Profil na Facebooku “La Presión” 
DESARROLLAR LA RESPONSABILIDAD
Claudio Sosa
Lic. Psicología
Entrenador de tenis.